zo anders en toch.....

Weet gewoon niet waar het eerst over te beginnen..... Gelukkig houd ik nog mijn dagboek bij... Het tikken valt moeilijker,omdat hier ook de japanse lettertekens op de toetsen staan. Nu is dat nog niet alles, want er zijn hier 3 soorten schrift met daarbij een stortvloed aaan synoniemen..Een uitdaging om er ietsje greep　op te krijgen,zodat deze wereld wat minder onbegrijpelijk wordt....
We waren vandaag samen op pad.Dat alleen al is zo gezellig, omdat je vragen direct een klankbodem vinden met meestal een antwoord dat(voorlopig) bevredigt...
David heeft me met behulp van de dame ,die de groene thee serveerde, een beetje ingewijd in dit ritueel.. Dat gebeurde bij een tempeltje in een schilderachtige kloof hier ongeveer op de grens met Kawasaki. Ook botanisch een lustoord,waarbij de biologiedocent weer helemaaal om de hoek kwam kijken....
Op de terugweg scheidden onze wegen in een overvolle trein, waarbij ik in mijn eentje al verkennend doorreisde om na wat omzwervingen toch nog een keer bij die keizerlijke tempel te gaan zien...Aan het reinigingsvoorschriften voldaan,maar niet aan de gebeden...
Vanavond in donker alleen naar Shinjuku gelopen(10 min van huis),om daar ietsje van de levendigheid mee te maken en de plek terug te vinden,waar ik 2 dagen geleden vanaf het vliegveld komend uit de bus stapte....
Het wordt al ietwat vertrouwd....
Tenslotte geduwd en gedrongen wordt er niet bij de treinen.. Op de perrons staan stukjes streep evenwijdig aaan de spoorrails, daar stelt men zich in vrij losse rijen op en "nestelt" zich in die volgorde in de treincoupes... Op bepaalde lijnen heeft elk station een eigen muziekje bij het openen van de deuren...
Ook betaat er een apart woord vol "vol met mensen"..... En het is hier vol,maar toch weer anders...