die tocht zit erop...

Via mijn mobieltje kreeg ik gistermorgen al om 8uur bericht, dat de bus wegens onderhoud 1 1/2 uur later zou vertrekken..Die wetenschap bood mooi gelegenheid kort -voor de erge warmte- in Kuruman rond te stappen. Doel naast een bezoekje aan Susie Wessels mijn "boujaargenote" ,die zich voorbereidt op verblijf in een bejaardenoord..... o.a. die Oog ,een plek,waar de Kurumanrivier zijn oorsprong vindt en waar het koele,kristalheldere water zomaar uit de grond te voorschijn komt en een grote vijver met waterlelies vormt...Was dit vroeger vrij toegankelijk, nu stond er een onvriendelijk hoog groenpuntig hek omheen...Een drietal bewaaksters zat -zo stereotyp half onderuit- een eind voor de ingang in de schaduw en toen ik de indruk wekte naar binnen te willen gaan, stoof er eentje richting kassa en beduidde me in afro-engels, dat ik voor toegang zou moeten betalen... Zij had pech , want ik had mijn afrikaans-franse dag...en geen van beide talen beheerste ze.. Dus werd een tweede ontboden.met dito boodschap, waarbij nu in het afrikaans de prijs toch nog als "eleven" werd omschreven.,wat voor mij aanleiding was uitgebreid in het frans te tellen om ondertussen tot de conclusie te komen, dat de toegang voor mij niet meer hoefde...Was er al meedere keren geweest... Dit soort spelletjes heb ik geleerd van mijn ZA-boetie Andre -hoofd ener 10-klassige school- die bij de toegang tot een bureau,waar hij formulieren voor pensioenaanvragen ,moet deponeren,keurig vertelt niet te kunnen lezen noch schrijven.... en dus een "kruisje trekt" ,terwijl hij een van de mooiste handtekeningen ,die ik ken,kan zetten ...Geef toe: voer voor psychologen,maar ook een teken hoe mensen met de afrikanisering van de maatschappij alhier omgaan..
Dit alles vertel ik ,terwijl het doel was te zeggen, dat ik bij mijn wandeling merkte weer echt in zuidelijk Afrika te zijn..
Dat de bus om 13 uur nog eens 3 kwartier vertraging had, welke door wegwerkzaamheden opliep meer dan een volledig uur kan bovenstaande onderbouwen..
Gevolg : om 19.30 kon ik uitstappen in Potchefstroom, waar Annelies en haar man Doep -door mij ingelicht per sms- gelukkig stonden te wachten.
Naar huis en het vuur was al aangestoken !!! een bij 25 graden heerlijk onder de lapa (losstaande rietdak-overkapping) aan de braai...
Vanmorgen gewekt door het gekoer van de talloze tortelduiven...
Ben weer in "tortel-city".. en de 2 belangrijkste roepen zijn: "its a catastrofy.".. en ..."jy moenie so neul (=zeur) nie"