van sawa naar sloot

Gistermiddag zijn we als drietal -Sawako was gelukkig ook ook weer van de partij met haar gezelligheid en informatie-
naar de Rikugien tuin zijn geweest. Een echte Japanse tuin uit de zgn Edo-periode (= de tijd van Japans isolatie tov de rest van de wereld) Het azaleagedeelte was al wat uitgebloeid en verder was er een demonstratie van de tweesnarige chinese viool. Natuurlijk opnieuw de theeceremonie. Op weg naar huis nog een korte stop gemaakt in het Takashimaya-warenhuis, waar het letterlijk zwart zag van de mensen... Maar ook dat moet men beleefd hebben voor een kort moment.. Buiten stonden lange rijen bij een donut-tent.. de nieuwste rage hier in Tokyo en als wanneer ieder dat een keer wil beleven, dan is het ..aanschuiven in de rij... Maar nooit gedrang... OP terugweg verdwaalden Sawako en ik , want David hield de warenhuisdrukte helemaal wel voor gezien en was al naar huis .. Dankzij de wolkenkrabbers raakten we toch op koers.. Anders had ik het echt (even) niet geweten... Het lijkt dan zoveel op elkaar en mijn leeskunst faalt..
Gisteravond weer even per exprestrein naar een voorstad,waar een matsuri ( religieus feest) in een traditie van ruim 12 eeuwen gehouden werd. Voorafgegaan door enorme middels touwen door mensen getrokken en bespeelde trommen werden de 8 heilige schrijnen elk op een soort van draagbaar al heen weer en draaiend van het ene heiligdom naar het andere verplaatst.. Natuurlijk massa van mensen De aankomst van de eerste loodzware van belletjes en witte knipsels voorziene schrijn hebben we gezien .. daarna in sneltrein(vrij leeg)-vaart naar
huis.. O ja de afstanden tussen de stations worden hier aangegeven in minuten en niet in kms..
.

de zondagmorgen gevierd met cantate en croissant. en daarna voor een laatste verkenning op deze reis een bezoek gebracht aan de stad Odawara op ongeveer 80 km van onze verblijfplaats. Doel was een Japans kasteel te bezoeken . Het regende behoorlijk en was dat een geschikt object met een veelzijdige tentoonstelling. Bij bepaalde zaken kregen we extra uitleg omdat ook David fdie oude kanji-tekens niet kon plaatsen. Opvallendste was een houten bord stammend uit de tijd van het isolement, dat het verboden was het christendom aan te hangen...
Later die middag naar de chinese wijk van Yokohama en na een uitgebreid maal van 9 onderdelen , was het droog geworden en konden we het park langs de haven en de futuristische wijk Minato mirai 21 bij avond bewonderen.. De top... van japans hoogste wolkenkrabbers verscheen af en toe even uit de nevels..
Eenmaal thuis koffer pakken en na een korte nacht bracht David me op de luxe en stille exprestrein voor het vliegveld Narita tijdens de forenzendrukte. Nod een keer zag ik op station Tokyo die overvolle treinen...
De vlucht over de delen van de poolcirkel waren nog even ijzig als voorheen, maar Finland had zich in deze 2 weken met fris lentegroen getooid.
De landing die boven de Duitsebocht al inzette van 11.5 km hoogte was ereen van wolken tot bijna aan de grond. Van Rotsterhaule of Friesland ook nu niets gezien.
Op de bagageband dook mijn koffer niet op... Die verblijft (hopelijk !!!) wat langer bij de Finse meren...